Cóż może być w romansie, poza płytkimi wzruszeniami, lukrowanymi obrazkami szczęścia i/lub udekorowanymi papierowymi kwiatami wieńców nieszczęścia?
Otóż, kiedy za napisanie romansu zabierze się prawdziwy pisarz, okazuje się, że w romansie można pomieścić bardzo wiele, a z jego lektury uczynić coś więcej, niż wypełniacz nadmiaru wolnego czasu.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer z całą pewnością był prawdziwym pisarzem. Widać to w każdej linijce tekstu. Widać to z doboru słów, z konstrukcji zdań, z rysowania charakterów.
Więc, jeśli ciekawi Was, co można wykrzesać z opowieści, którą można streścić jako: "ona - hrabianka, kocha jego - artystę, ale ze sfery niższej i nie mogą być razem", zapraszam Was do lektury/słuchania. Zapewniam, że wyniesiecie z tej lektury więcej niż tanie wzruszenia. Zapewniam, że choć czasy hrabianek odeszły w przeszłość, motywacje nowej arystokracji wcale się tak bardzo nie musiały zmienić.
https://mega.nz/file/jFhFhIoZ#BLZLg1rZHrYSB7Pq_vMwMyHYJmDMEe7d9kXCume6QOo
